Sokaktan biri kapınızı açıp evinize girdi ve odanızdaki kütüphanede duran raftaki fotoğraf albümünü karıştırmaya başladı. Mutfaktan döndüğünüzde sizin koltuğunuzda oturan ve resimlerinizi karıştıran yabancıyla karşı karşıya geldiniz.Bu, bizim gerçek hayatta kabullenemeyeceğimiz ama sanal dünyada yadırgamadığımız, alışık olduğumuz, hatta mutlu eden bir durum.
İnternetten tek bir hareketle her şeye ulaşmak mümkün. İnternet, her şeyi birbirine bağladı ama insanları bağlayamadı. Cumhurbaşkanına ulaşıyorsunuz, dünyanın diğer ucundakilerle sabah kahvaltınızı paylaşıyorsunuz ama alt komşunun cenazesinden haberiniz yok. Gerçek dünyada kimse sizi ciddiye almasa bile sanal dünyada tek başınıza bambaşka bir avatarla fırtınalar kopartacak birine dönüşebiliyorsunuz. Başımızı kaldırsak etrafımızdaki devasa nimetleri görecekken küçücük ekranda büyük dünyalar kurmaya çalışarak fırsatlar peşinde koşan, özgür olduğunu düşünen ama bağımlı kimlikler oluşturan bizleriz.
Gerçek dünyada birbirimizden kopuyoruz ama sanal dünyada çok sahte sosyal davranışlar sergiliyoruz. Eşimize, anne-babamıza, çocuklarımıza göstermediğimiz ilgi ve sunumu sosyal medyadaki paydaşlarımıza(!) gösteriyoruz. Bizim bu sanal dünyanın iyiliklerine ve ailemizle ilgili ne yapabileceğimize odaklanmamız gerekiyor. Sosyal medyayı dedikodu yapılan devasa bir mecra olmaktan kurtarabilirsek ne ala.
“Cihazlar akıllandı ama insanlar aptallaştırıldı” sosyolojik analizimizi (!) paylaşmışsak twitterdan, “Bana mutluluğun selfisini çekebilir misin?” yorumunu yarı uykulu yatak odası instagram fotomuzun(!) altına yazmışsak geçmiş olsun Nomofobiniz .Bu bir youtuber niki değildir, bu bir hastalık adıdır.
Kendimizi kaybettik belki ama çocuklarımız için neler yapabiliriz? (Şuraya bi gülücük bırakalım da yanlış anlaşılmasın ;) )
* İlköğretimde sosyal medya her şeyiyle anlatılmalı.
* Her meslek örgütüne sosyal medya ile ilgili imkânlar anlatılmalı ve kullanım alanları geliştirilmeli.
* Sosyal medyaya göre biz kendimizi değil, sosyal medyayı biz şekillendirmeliyiz.
* Çocukların yaşlarına göre internet kullanım saati belirlenmeli ve bitiş için alarm oluşturulmalı.
* İnternet dışında okuma, oyuncak yapma, çizim gibi etkinlikler planlanmalı.
* TV, belli programlar izlemek için kullanılmalı.
* Çocuklara görevlerini yapınca bir sonraki işe başlayabileceği öğretilmeli.
* Çocuklarla günlük fiziki becerilerini geliştirecek oyunlar oynanmalı.
* Çocuklara boş zaman verilmeli, hiçbir şey yaptırılmamalı. Hayal kurmalarına fırsat verilmeli.
* Cihazlar ve kullanım şekli kontrol edilmeli. Güvenliği sağlanmalı. Ne paylaştıklarına bakılmalı.
* Bazı etkinlikler (film izleme , sanal oyunlar oynama gibi) birlikte yapılmalı.
* Hedef teknolojiden uzaklaştırmak değil, nasıl kullanılabileceğini öğretmek olmalı.
* Profesyonellerden destek alınmalı.
